Kosz Mojżesza dla Nuna

Z tym koszykiem wiąże się długa historia. Otrzymaliśmy go od rodziców mojego męża dla naszego pierwszego dziecka. Koszyk był ładny i w bardzo dobrym stanie (używany), ale niestety nie miał tych wszystkich pięknych falbanek i ochraniaczy jakie mają tzw. "kosze Mojżesza" w sklepach. Nie przeszkadzało mi to nic a nic, a wręcz przeciwnie pomyślałam sobie: oto jest wyzwanie - uszyję tę pościel sama! Kupiłam materiały i planowałam jego wygląd, ślicznie naszyte aplikacje itd. Niestety zabrakło mi umiejętności, czasu (Ada urodziła się przed terminem) i sprzętu (miałam wtedy do dyspozycji maszynę Privileg z chytaczem wahadłowym, z którym w ogóle sobie nie radziłam) żeby wtedy podołać temu zadaniu.

Gotowy koszyczek oczekujący na swojego lokatora.

Minęło 1,5 roku, a ja znowu byłam w ciąży. Nadszedł czas spełnienia danej sobie obietnicy. Całość wymyślałam, konstruowałam i szyłam 3 miesiące. Uszycie pościeli i ochraniaczy było bardzo pracochłonne i czasochłonne. Generalnie to zadanie było dla mnie trudne tym bardziej, że nie znalazłam zbyt wielu podpowiedzi w Internecie czy książkach (jak zrobić do tego odpowiedni wykrój i jakie zastosować rozwiązanie, jeśli chodzi o zamocowanie całości na koszu?). Niemniej jednak koszyk był gotowy na przyjęcie malucha na półtora miesiąca przed jego urodzeniem i już niedługo w zasadzie pójdzie na zasłużony urlop. 

Koszyk czeka na Bruna.

Etapy pracy nad koszem przebiegały następująco:

1. Konstrukcja budki

Budka składała się z trzech pałąków niczym ze sobą niepołączonych i bez żadnego mechanizmu; główkowałam nad tym jak zrobić, aby po obłożeniu tkaniną budka zamykała się i otwierała? Wymyśliłam konstrukcję z dodatkowym, czwartym elementem (pierwszy od prawej), dzięki czemu połączone tkaniną wiklinowe pręty opierają się o zagłówek kosza.  Ta tkanina to wigofil, z którego obecnie produkuje się ekologiczne torby na zakupy. Całość obszyłam ręcznie.

1,2,3 - elementy oryginalnej konstrukcji budki
4 - dodatkowy element zapewniający oparcie
5 - wigifil

2. Wypełnienie ochraniacza

Tutaj zależało mi na tym, aby składał się on z dwóch zasadniczych elementów: wypełnienia i poszewek, ponieważ z doświadczenia wiem, że takie rzeczy lubią się brudzić, a ja chciałam prać same poszewki, bez gniecenia całości (po wypraniu razem z ociepleniem całość byłaby wygnieciona; po wyprasowaniu - zbita; nie chciałam tracić efektu nowości). Jak to zrobiłam?

- Bardzo dokładnie zmierzyłam kosz - każdy szczebelek, każde załamanie, każdy łuk. 

- Wykonałam pierwsze formy papierowe ochraniacza. 

- Formy papierowe należało dopasować - tu obciąć, tam podkleić :)

- Wykonałam ostateczne formy papierowe.

- Zrobiłam wypełnienie ochraniacza z włókniny i fizeliny; całość zszyłam ręcznie.

Na tym zdjęciu widać wypełnienie ochraniacza w poszewce
oraz zamek błyskawiczny umieszczony od strony główki dziecka.

3. Próbne poszewki

Wykonałam próbną poszwę na ochraniacz i budkę ze starego prześcieradła. Dzięki szyciu próbnemu mogłam bez obaw o zniszczenie materiału sprawdzić rozwiązania związane z zamkiem błyskawicznym i montażem ochraniacza na koszyku. Za wykrój posłużyły mi wcześniej przygotowane formy (z punktu 2). Zamek błyskawiczny umieściłam przy główce dziecka (widoczny na zdjęciu powyżej), a montaż ochraniacza opiera się na gumkach wszytych przy główce i nóżkach dziecka oraz na wiązaniach przy uchwytach koszyka (cztery zielone kokardki, po dwie z każdej strony). Mocowanie materiału budki opiera się na dwóch zatrzaskach po jednym z każdej strony (nr 6 na zdjęciu poniżej, materiał owinięty jest wokół pręta i zatrzaśnięty) oraz na gumce wprowadzonej w tunel z tyłu budki (nr 5 na zdjęciu poniżej).

1 - gumka wszyta w poszewkę ochraniacza od strony nóg
2 -  gumka wszyta w poszewkę ochraniacza od strony główki
3,4 - kokardki mocujące ochraniacz na koszyku
5 - gumka ściągająca tkaninę budki
6 - zapięcie budki na wiklinowym pręcie (zapinane od spodu

4. Poszewki ostateczne na ochraniacz i budkę oraz dwie zmiany pościeli

To już poszło mi stosunkowo szybko, gdyż wszelkie sposoby miałam już opracowane i opanowane :) Drugiej zmiany pościeli nie ma na zdjęciach - jest ona po prostu biało-zielona :)

Na zdjęciu widoczny jest jeden z kompletów pościeli
przygotowanych dla Bruna.

Zadanie było dla mnie trudne, ale dzięki temu że takie właśnie było, jestem jeszcze bardziej dumna z tego, że dopięłam swego i samodzielnie wykonałam ten bardzo symboliczny element wicia gniazda.